Policzono osoby bezdomne w Polsce
Ogólnopolskie badanie liczby osób bezdomnych zostało przeprowadzone w nocy z 21 na 22 stycznia 2015 r. Informacja o liczbie osób bezdomnych na terenie danej gminy może być podstawą do podejmowania decyzji o wybudowaniu noclegowni czy domu dla osób bezdomnych. Problem bezdomności jest najbardziej nasilony w aglomeracjach. Np. na Mazowszu – gdzie liczba bezdomnych jest jedną z najwyższych – ok. dwie trzecie osób bezdomnych przebywa w Warszawie. Obecnie liczba bezdomnych w stolicy szacowana jest na około 2,5-3 tys. osób.
Ogólnopolskie badanie liczby osób bezdomnych przeprowadzane jest co dwa lata. Ostatnie zrealizowano w nocy z 7 na 8 lutego 2013 r. Doliczono się wówczas 30,7 tys. osób bezdomnych, z tej liczby ok. 22 tys. przebywały w placówkach instytucjonalnych, a ok. 8,5 tys. nie korzystało z tej formy pomocy. Pomoc bezdomnym jest zadaniem własnym samorządów. Na poziomie centralnym MPiPS dysponuje 5 mln zł, które rozdziela w konkursie dla organizacji pozarządowych. Resort realizuje również we współpracy z PKP działania na rzecz zmniejszenia bezdomności na dworcach. (PAP,TVP)
Kim osoby bezdomne?
W trakcie badania stosowano definicję osoby bezdomnej z ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2013 r. poz.182 z późn. zm.). Zgodnie z art. 6 pkt 8 ustawy – za osobę bezdomną uważa się: „osobę niezamieszkującą w lokalu mieszkalnym w rozumieniu przepisów o ochronie praw lokatorów i mieszkaniowym zasobie gminy i niezameldowaną na pobyt stały, w rozumieniu przepisów o ewidencji ludności i dowodach osobistych, a także osobę niezamieszkującą w lokalu mieszkalnym i zameldowaną na pobyt stały w lokalu, w którym nie ma możliwości zamieszkania”. W tym rozumieniu osobą bezdomną jest osoba, która:
1) nie zamieszkuje w lokalu mieszkalnym
2) nie jest zameldowana na pobyt stały
3) jest zameldowana na pobyt stały w lokalu, w którym nie ma możliwości zamieszkania przy czym „lokalem, w którym nie ma możliwości zamieszkania” jest w szczególności:
- lokal, który należy opuścić w związku z wyrokiem eksmisyjnym bądź sądowym zakazem kontaktowania się z dotychczasowymi współlokatorami np. w wyniku konfliktów rodzinnych;
- lokal, w którym nie można zamieszkać z powodu zagrożenia życia lub zdrowia spowodowanego np. złym stanem technicznym budynku;
- lokal, do którego faktycznie nie można powrócić w wyniku sprzeciwu, odmowy dostępu ze strony innych zameldowanych tam osób.
W powyższym rozumieniu osoba, która mimo, że nie ma stałego miejsca zameldowania, jednak mieszka w lokalu mieszkalnym (np. wynajmuje mieszkanie) – nie jest osobą bezdomną. Osobą bezdomną jest natomiast osoba, która zamieszkuje placówkę noclegową dla osób bezdomnych (schronisko, noclegownię itp.), ponieważ placówki te nie są lokalami mieszkalnymi w rozumieniu przepisów o ochronie praw lokatorów i mieszkaniowym zasobie gminy. Osobą bezdomną jest także osoba mieszkająca poza placówkami noclegowymi dla osób bezdomnych, np. na klatce schodowej, na dworcu, na działce itp. (przy czym w obu w/w przypadkach spełniony musi być warunek, że osoba nie ma możliwości zapewnić sobie własnym staraniem zamieszkania w lokalu mieszkalnym).
Komentarze (3)
Co dalej z asystenturą rodziny w Polsce?
„Asystent osobisty osoby z niepełnosprawnościami” – wydłużono termin składania ofert
„Asystent osobisty osoby niepełnosprawnej” – kolejna edycja programu
Ruszył konkurs grantowy wspierający osoby z niepełnosprawnością
