Petycja do Premiera RP
Redakcja serwisu ops.pl uważa, że ważnym wparciem dla tych działań będzie akcja informacyjna przeprowadzona w Ośrodkach Pomocy Społecznej oraz Powiatowych Centrach Pomocy Rodzinie. Prosimy o poinformowanie osób zainteresowanych o trwającej akcji Petycja. Swoje poparcie można wyrazić podpisując petycję online
Oświadczenie organizatorów
Ze względu na fakt, iż z przyczyn obiektywnych – katastrofa pod Smoleńskiem, a potem powodzie – nie udało się doprowadzić do powtórnego spotkania rodziców niepełnosprawnych dzieci z Premierem, postanowiliśmy, kontynuując dotychczasowy kierunek postulowanych zmian, kolejny raz zainicjować działania zmierzające do poprawy sytuacji rodzin wychowujących niepełnosprawne dzieci – informują organizatorzy akcji petycja.
Nauczeni doświadczeniem, że jakiekolwiek zmiany muszą zostać poprzedzone rozmowami z tymi, którzy o tych zmianach decydują, napisaliśmy kolejną Petycję, którą zamierzamy wręczyć Premierowi, a także Posłom i Senatorom.
Jesteśmy przekonani, że im więcej organizacji pozarządowych związanych ze środowiskiem osób niepełnosprawnych i ich rodzin poprze postulaty Petycji tym większy uda się stworzyć nacisk społeczny na elity rządzące do podjęcia, a właściwie wznowienia rozmów na temat koniecznych działań w temacie poprawy sytuacji rodzin z osobami niepełnosprawnymi.
Poniżej przedstawiamy treść Petycji i jednocześnie apelujemy do wszystkich organizacji pozarządowych działających na rzecz osób niepełnosprawnych i ich rodzin o wsparcie. Jesteśmy świadomi, że nie wszystkie kwestie uda się rozwiązać od razu i tak jakbyśmy sobie tego życzyli, ale wierzymy, iż konsekwencja w działaniu pozwoli na domykanie stopniowo krok po kroku poszczególnych kwestii.
Jeżeli uznają Państwo, że poruszone w Petycji zagadnienia są również postulatami członków Państwa organizacji i chcieliby Państwo przyłączyć się do działań zmierzających do ich spełnienia, prosimy o pilne podpisanie w dwóch egzemplarzach druku Poparcia, który można pobrać na stronie www.razem-mozemy-wiecej.com.pl i przesłanie na adres naszego Stowarzyszenia. Wszystkim, zarówno osobom fizycznym podpisującym petycję tutaj na stronie www.petycje.pl jak i organizacjom pozarządowym za wsparcie serdecznie dziękujemy.
PETYCJA
Premier RP
Donald Tusk
Al. Ujazdowskie 1/3
00-583 Warszawa
My, rodzice niepełnosprawnych dzieci, zwracamy się do Pana Premiera, z prośbą o ponowne pochylenie się nad problemem wsparcia rodzin wychowujących niepełnosprawne dzieci, w których ze względu na stan zdrowia tych dzieci jeden, a nierzadko oboje rodzice/opiekunowie zmuszeni są do zaniechania pracy zawodowej. Trwając w poczuciu krzywdy wobec wciąż trwającej niesprawiedliwości społecznej, prosimy o uregulowanie sytuacji materialno-prawnej tych rodzin.
Przez 20 lat trwania demokratycznego państwa, kolejne rządy nie opracowały żadnego modelu kompleksowego wsparcia takiej rodziny realizowanego w sposób ciągły w różnych fazach życia niepełnosprawnego dziecka – od urodzenia przez dojrzałość do śmierci.
Po spotkaniu 8 września 2009r. delegacji rodziców niepełnosprawnych dzieci z Panem Premierem, udało się doprowadzić do zniesienia progu dochodowego dla świadczenia pielęgnacyjnego oraz podwyższenia tego świadczenia z 420 do 520 zł. Niemniej jednak, pomimo złożonych nam przez Pana Premiera obietnic wspólnego wypracowania kolejnych działań w kwestii poprawy sytuacji rodzin z osobami niepełnosprawnymi, dalszy dialog ze środowiskiem rodzin osób niepełnosprawnych nie został przez Pana Premiera podjęty. Mając na uwadze powyższe wnosimy o:
1. Podwyższenie kwoty świadczenia pielęgnacyjnego przez przyjęcie w miejsce obowiązującej stawki 520 zł kwoty minimalnego wynagrodzenia oraz zmianę obecnego sposobu waloryzacji świadczenia pielęgnacyjnego na coroczną, do wysokości minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w roku waloryzacji.
2. Zniesienie cezury czasowej opłacania składek emerytalno-rentowych oraz zdrowotnych i opłacania ich od kwoty faktycznie wypłacanego świadczenia pielęgnacyjnego, przez cały okres pobierania tego świadczenia aż do osiągnięcia przez rodzica/opiekuna wieku emerytalnego. Zaliczenie wszystkim rodzicom/opiekunom rezygnującym z pracy zawodowej na rzecz opieki nad niepełnosprawnym dzieckiem, a nie pobierającym w przeszłości świadczenia pielęgnacyjnego lub jego odpowiednika ze względu na przekroczenie progu dochodowego – okresu sprawowanej opieki do lat składkowych, uprawniających do emerytury.
3. Umożliwienie podejmowania dodatkowej pracy bez konsekwencji utraty świadczenia pielęgnacyjnego – na warunkach zbieżnych z możliwościami dodatkowego zarobkowania przez rencistów oraz stworzenie elastycznych warunków pracy poprzez odpowiednie regulacje prawne, w ramach, których rodzice/opiekunowie dzieci i osób niepełnosprawnych będą mogli pogodzić działalność zawodową z pełnieniem ról opiekuńczych. Uznanie rodziców/opiekunów sprawujących opiekę nad osobami niepełnosprawnymi za grupę zasługującą na szczególne wsparcie na rynku pracy.
4. Zniesienie bariery wieku dziecka w warunkach uprawniających rodzica/opiekuna do zasiłku opiekuńczego w przypadku dzieci niepełnosprawnych. Wnosimy aby zasiłek ten przysługiwał w wymiarze 60 dni w skali roku bez względu na wiek dziecka, które posiada orzeczenie o niepełnosprawności albo orzeczenie o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności. Wnosimy również o zwiększenie z 14 do 30 dni zasiłku opiekuńczego na rodzica/opiekuna sprawującego osobista opiekę nad niepełnosprawnym dzieckiem.
5. Przywrócenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego dla obojga rodziców/opiekunów rezygnujących z pracy zawodowej na rzecz opieki nad dziećmi niepełnosprawnymi, jeżeli w rodzinie jest więcej niż jedno dziecko niepełnosprawne i spełnione są wszystkie warunki formalne uprawniające do otrzymania tego świadczenia.
6. Umożliwienie rodzicowi/opiekunowi niepełnosprawnego dziecka wyboru pomiędzy podjęciem/kontynuacją pracy zawodowej, a osobistą opieką nad nim poprzez zorganizowanie sieci łatwo dostępnych placówek dziennego pobytu, w których kompleksowa, specjalistyczna opieka leczniczo – rehabilitacyjno – edukacyjna nakierowana będzie na indywidualne potrzeby i możliwości każdego dziecka, a prowadzenie ścisłej współpracy wszystkich specjalistów i pedagogów biorących udział w rehabilitacji i edukacji dziecka pozwoli na dobór optymalnych metod minimalizowania skutków choroby.
7. Wprowadzenie nowego systemu orzekania o niepełnosprawności, opartego o ocenę sprawności ruchowej i intelektualnej, oraz samodzielności w wykonywaniu czynności życiowych. Kwota świadczenia pielęgnacyjnego – która zgodnie z interpretacją MPiPS jest częściową rekompensatą dla rodzica za rezygnację z pracy zawodowej, na rzecz osobistej opieki nad niepełnosprawnym dzieckiem wynosi zaledwie 520 zł. Nasze stanowisko w powyższej kwestii pokrywa się z uzasadnieniem wyroku Trybunału Konstytucyjnego 107/6/A/2008 z dnia 18 lipca 2008 r. Sygn. akt P 27/07* w którym czytamy: „Celem świadczenia jest zastąpienie dochodu, wynikającego ze świadczenia pracy, której nie może podjąć osoba pielęgnująca dziecko niepełnosprawne, również pełnoletnie”. Decydując się na sprawowanie osobistej opieki nad niepełnosprawnym dzieckiem zostaliśmy zmuszeni do rezygnacji z pełnego wynagrodzenia za wykonywaną pracę. Proponowana przez MPiPS rekompensata nie niweluje utraconych dochodów, a rodzina zmuszona jest ponosić ogromne, stale rosnące koszty leczenia i rehabilitacji dziecka. Biorąc pod uwagę nakład pracy, jaki każdego dnia – od urodzenia się dziecka niepełnosprawnego często aż do jego lub własnej śmierci – wkłada rodzic w opiekę, pielęgnację, edukację, rehabilitację jesteśmy przekonani, że poziom tej rekompensaty nie powinien być niższy niż minimalne wynagrodzenie. Codziennie wykonujemy przecież pracę nauczycieli, terapeutów, rehabilitantów, pielęgniarek, a nierzadko również lekarzy. Naszym zdaniem tak niesprawiedliwe traktowanie rodzica, który rezygnuje z własnego życia zawodowego, towarzyskiego wynika z definicji świadczenia pielęgnacyjnego oraz braku stosownych uregulowań w kwestii zabezpieczenia od długotrwałej niesamodzielności. Prace nad stosowną ustawą, regulującą kwestie organizacyjne i finansowe opieki nad osobą długotrwale niesamodzielną, pod przewodnictwem senatora Mieczysława Augustyna, co jakiś czas są odwieszane niestety ciągle brak jest przychylnego stanowiska rządu i potraktowania sprawy, jako priorytetowej. Przy tak niskim wsparciu finansowym ze strony Państwa rodzice osób niepełnosprawnych pobierający świadczenie pielęgnacyjne nie mogą bez konsekwencji utraty tego świadczenia podejmować działań mających na celu poprawę ich bytu. W myśl obowiązujących przepisów nie istnieje bowiem możliwość dorabiania do świadczenia pielęgnacyjnego. Rodzic jest zatem z definicji wykluczony z rynku pracy. Z racji niemożności zarejestrowania się w Urzędzie Pracy, nie ma możliwości dokształcania się w ramach organizowanych kursów dokształcających finansowanych z środków unijnych kierowanych do osób zagrożonych wykluczeniem z rynku pracy, a przecież zdarza się, że nasze dzieci po kilkunastu latach opieki i rehabilitacji dochodzą do samodzielności, czasami umierają. Jeżeli rodzic traci kontakt z zawodem na dziesięć, piętnaście lat i nie uaktualnia swojej wiedzy, to w oczywisty sposób nie ma szansy na skuteczny powrót na rynek pracy po zakończonym okresie sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem i wbrew sobie skazany jest na ciągłe pozostawanie beneficjentem pomocy społecznej. Jest jeszcze kwestia komfortu psychicznego i zadowolenia z możliwości realizowania się zawodowo, a co ważniejsze z kontaktu z innymi ludźmi. Biorąc pod uwagę uprawnienia rencistów, którzy mimo niezdolności do pracy mogą dorabiać do swojego świadczenia 70% przeciętnego wynagrodzenia (obecnie 2.167,60 zł.) bez utraty prawa do świadczenia rentowego, rodzic podejmujący się opieki nad niepełnosprawnym dzieckiem wydaje się być wyrzucony poza nawias konstytucyjnie zagwarantowanych praw.
Art. 65.Konstytucji RP
(1) Każdemu zapewnia się wolność wyboru i wykonywania zawodu oraz wyboru miejsca pracy. (…)
(5) Władze publiczne prowadzą politykę zmierzającą do pełnego, produktywnego zatrudnienia poprzez realizowanie programów zwalczania bezrobocia, w tym organizowanie i wspieranie poradnictwa i szkolenia zawodowego oraz robót publicznych i prac interwencyjnych.
Artykuł 23 Deklaracja Praw Człowieka
(1) Każdy człowiek ma prawo do pracy, do swobodnego wyboru pracy, do odpowiednich i zadowalających warunków pracy oraz do ochrony przed bezrobociem. Pomijając powyższe aspekty, przemawiające za koniecznością umożliwienia dorabiania do świadczenia pielęgnacyjnego ważnym wydaje się również ten ekonomiczny. Dorabiający rodzic będzie odprowadzał składki i płacił podatki.
Celem zasiłku opiekuńczego jest umożliwienie rodzicom osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem, gdy choroba uniemożliwia dziecku udział w zajęciach przedszkolnych/szkolnych, a dziecko nie jest na tyle samodzielne, aby mogło zostać samo w domu. W przypadku dzieci i dorosłych z niepełnosprawnością w stopniu umiarkowanym i znacznym taki poziom samodzielności najczęściej bywa nieosiągalny.
Uważamy, iż ograniczenie rodzicowi prawa do zasiłku opiekuńczego ze względu na wiek niepełnosprawnego dziecka jest krzywdzące dla rodzin osób niepełnosprawnych, ponieważ ogranicza prawa niepełnosprawnego dziecka, które w okresie choroby ze względu na swoja niesamodzielność powinno mieć prawo do opieki najbliższych. To ograniczenie zmusza rodzica/opiekuna (zwykle matkę) do stałego zaniechania aktywności zawodowej żeby móc zapewnić opiekę dziecku, mimo że jego stan psychofizyczny poza okresami choroby wymagającymi specjalnego wsparcia i osobistej opieki ze strony rodzica/opiekuna pozwala na uczęszczanie do szkoły, warsztatu terapii zajęciowej, środowiskowego domu samopomocy lub innej placówki. Mimo iż stan części niepełnosprawnych dzieci pozwala na podjecie pracy zawodowej w pełnym wymiarze czasu przez oboje rodziców trzeba pamiętać, że te dzieci bez względu na wiek oprócz zwykłych chorób wieku dziecięcego czy sezonowych przeziębień wymagają specjalistycznych badań kontrolnych, wizyt u specjalistów, rehabilitacji, wyjazdów na turnusy – urlopy rodziców niestety najczęściej nie wystarczają, a przecież rodzina po całym roku ciężkiej pracy ma również prawo do wspólnego odpoczynku. Pełna treść dokumentu na www.razem-mozemy-wiecej.com.pl
Niżej podpisany/a:
OSRON "Razem Możemy Więcej"
Ogólnopolskie Stowarzyszenie Rodzin
Osób Niepełnosprawnych Razem Możemy Więcej
47-220 Kędzierzyn-Koźle
oprac. ops.pl angoc
Komentarze Petycja do Premiera RP (0)
Petycja w sprawie Asi Bibi
Petycja domów opieki do MRPiPS
