Strategia Rozwiązywania Problemów Społecznych – definicja, cele, ustawa
Ustawa o pomocy społecznej w art. 17 określa, że do zadań gminy mających charakter obowiązkowy należy opracowywanie i realizacja Strategii Rozwiązywania Problemów Społecznych. Strategie te dotyczyć mają programów pomocy społecznej, profilaktyki, rozwiązywania problemów alkoholowych. Celem strategii jest integracja osób, rodzin przejawiających problemy, dążenie do zmiany negatywnych sytuacji występujących w społeczeństwie.
Ustawa o pomocy społecznej w art. 16 i 17 określa, ze opracowanie strategii jest obowiązkowe, uwarunkowane prawnie.
Strategia ta powinna zawierać:
– diagnozę sytuacji społecznej;
– prognozę zmian;
– cele strategiczne projektowanych zmian;
– kierunek niezbędnych działań;
– sposoby realizacji strategii;
– ramy finansowe;
– wskaźniki realizacji działań.
Strategia nie musi dotyczyć tylko problemów społecznych, o których mowa w Ustawie o pomocy społecznej z 12 marca 2004 r., ale powinna obejmować również tematy, których poruszenie może przyczynić się do poprawy funkcjonowania danej społeczności.
Jak zostało wspomniane powyżej, na treść i realizację Strategii Rozwiązywania Problemów Społecznych ma wpływ Ustawa o pomocy społecznej, ale także m.in.:
– Ustawa z dnia 26 października 1982 r. o wychowywaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (t.j.: Dz. U. 2012 r., poz. 1356 z późn.zm.);
– Ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2013r.,poz. 124 z późn. zm.);
– Ustawa z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie (Dz. U. 2005 r., Nr 180, poz. 1493 z późn. zm.);
– Ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r. , Nr 69, poz. 415 z późn. zm.);
– Ustawa z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2011 r. , Nr 127, poz. 721 z późn. zm.);
– Ustawa z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2010 r., Nr 234, poz. 1536 z późn. zm.).
Opracowana w ten sposób strategia stanowi dokument obowiązujący przez wiele lat, realizujący politykę społeczną, obejmujący dążenie do tworzenia i rozwoju pomocy międzyludzkiej w małych grupach ludzi zmagających się z podobnymi problemami. Kształtuje w ludziach odpowiedzialność za przyszłość własną i rodziny, przedstawia kolejność osób, które zobowiązane są do niesienia pomocy, tj.: rodzina, społeczność lokalna dopiero na samym końcu państwo. W strategii chodzi także o organizowanie życia społecznego w ten sposób, by każdy miał możliwość realizowania ról społecznych oraz zajmował miejsce na równi z pozostałymi. Przeciwdziała więc ona wykluczeniu społecznemu, umożliwia zaspokajanie potrzeb i realizację interesów.
