KGR a asystentura rodzin

Konferencja Grupy Rodzinnej znalazł się w kręgu zainteresowania nie tylko praktyków pomocy społecznej, ale i jej teoretyków oraz badaczy. W ostatnim wydaniu naukowego czasopisma „Praca Socjalna” ukazał się obszerny artykuł dotyczący modelu KGR oraz asystenta rodzinnego autorstwa Izabeli Krasiejko i Jarosława Przeperskiego.

W tekście, który opublikowała „Praca Socjalna” można znaleźć szczegółowe opisy obu tych metod, porównanie przebiegu pracy oraz możliwości zastosowania. Oba modele opierają się na zasadzie budzenia sił ludzkich, wynikających z wewnętrznej motywacji , zwanej empowerment. Obie koncepcje bazują na budowaniu relacji z rodziną, kładą nacisk na współpracę między jej członkami. Co je różni?

Asystentura bez wątpienia jest bardziej dyrektywna, asystent ma decydujący głos w procesie układania modelu pracy z rodziną, w przypadku KGR ciężar odpowiedzialności za budowanie planu działania spoczywa na rodzinie, pracownik socjalny jedynie czuwa nad jego wykonaniem. Warta uwagi jest końcowa część publikacji, w której autorzy podejmują próbę integracji modelu Konferencja Grupy Rodzinnej oraz asystentury.

Mimo tego, że oba modele mają inną formę oraz zastosowanie, w niektórych sytuacjach mogą się uzupełniać. Są sytuacje, w których KGR może być początkiem nowej drogi rodziny, kontynuowanej później dzięki wsparciu asystentury, asystent rodzinny może też być osobą zgłaszającą do KGR. Łączenie tych dwóch metod pracy dodatkowo ułatwia fakt, że obie metody są finansowane z EFS. KGR oraz asystent rodzinny mogą być początkiem nowoczesnej struktury pomocowej, prezentującej nowe, spójne podejście do klientów pomocy społecznej.

Zachęcamy do lektury!

oprac. ops.pl angoc

Komentarze KGR a asystentura rodzin (0)

      1 + 4 = ?