W jakich przypadkach świadczenie wychowawcze nie przysługuje?
Ustawodawca kreśląc Ustawę z dnia z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowaniu dzieci (Dz. U. z 2016r. poz. 195), cyt. dalej jako p.p.w.d., wskazał katalog w przypadków, kiedy prawo do świadczenia wychowawczego nie przysługuje.
Zgodnie z treścią art. 8 p.p.w.d ustawy świadczenie wychowawcze nie przysługuje, jeżeli:
1) dziecko pozostaje w związku małżeńskim;
2) dziecko zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie albo w pieczy zastępczej;
3) pełnoletnie dziecko ma ustalone prawo do świadczenia wychowawczego na własne dziecko;
4) członkowi rodziny przysługuje za granicą na dziecko świadczenie o podobnym charakterze do świadczenia wychowawczego, chyba że przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego lub dwustronne umowy międzynarodowe o zabezpieczeniu społecznym stanowią inaczej.
Należy podkreślić, że podmiot realizujący świadczenia, może odmówić przyznania wnioskowanego świadczenia także w innych przypadkach niż w/w, np. w sytuacji ubiegania się o świadczenie wychowawcze na pierwsze dziecko w przypadku przekroczenia kryterium dochodowego na członka rodziny. Ponadto organ wypłacający świadczenie może zmienić lub uchylić ostateczną decyzję administracyjną, na mocy której strona nabyła prawo do świadczenia wychowawczego, jeżeli uległa zmianie sytuacja rodzinna lub dochodowa rodziny mająca wpływ na prawo do świadczenia wychowawczego, członek rodziny nabył prawo do świadczenia wychowawczego w innym państwie w związku ze stosowaniem przepisów o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, osoba nienależnie pobrała świadczenie wychowawcze lub wystąpiły inne okoliczności mające wpływ na prawo do świadczenia wychowawczego (art. 27 ust. 1 p.p.w.d.).
![Amortyzacja w jednostkach sektora finansów publicznych [BEZPŁATNE SZKOLENIE]](https://ops.pl/wp-content/uploads/2025/05/3840x1440_143a-250x150.jpg){kind=small}
