Kim jest usamodzielniony wychowanek?
Charakterystyka usamodzielnionego wychowanka została uwzględniona w Ustawie o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej. Poniższy opis opiera się na cyt. Ustawie.
Usamodzielnionym wychowankiem jest osoba, która osiągnęła pełnoletniość i opuszcza w związku z tym:
– rodzinę zastępczą;
– rodzinny dom dziecka;
– placówkę opiekuńczo-wychowawczą typu rodzinnego, socjalizacyjnego;
– regionalną placówkę opiekuńczo-terapeutyczną.
Usamodzielniony wychowanek ma wyznaczonego opiekuna usamodzielnienia, który wspiera go w procesie usamodzielnienia, tworzy z nim Indywidualny Program Usamodzielnienia. Opiekunem tym może być pracownik socjalny. W sytuacji, kiedy współpraca z opiekunem usamodzielnienia nie układa się dobrze, usamodzielniany wychowanek może dokonać jego zmiany.
W/w osoby mogą korzystać z różnych form pomocy, których celem jest pomoc w usamodzielnieniu się. Do tych form pomocy zalicza się:
– pomoc pieniężną na kontynuowanie nauki;
– jednorazową pomoc pieniężną na usamodzielnienie;
– pomoc rzeczową na zagospodarowanie;
– pomoc w uzyskaniu odpowiednich warunków mieszkaniowych – mogą korzystać np. z pomocy w formie przyznania mieszkania chronionego;
– pomocą w uzyskaniu zatrudnienia – oznacza to wsparcie m.in. opiekuna usamodzielnienia w zdobyciu wykształcenia, nowych kwalifikacji zawodowych.
Usamodzielnienie wychowanka, który opuszcza pieczę zastępczą, jest długotrwałym procesem polegającym na wprowadzaniu osoby do samodzielnego, dojrzałego życia.
Proces ten rozpoczyna się rok przed osiągnięciem przez wychowanka pełnoletniości.
