Problem niepełnosprawności w pomocy społecznej
Za osobę niepełnosprawną uznaje się osobę posiadającą orzeczenie o niepełnosprawności, przyznawane przez powiatowe zespoły ds. orzekania, oraz osobę zaliczoną do grupy inwalidów.
Osoba posiadająca umiarkowany lub znaczny stopień niepełnosprawności, zaliczona do I lub II grupy inwalidów, według przepisów Ustawy o pomocy społecznej uznawana jest za osobę całkowicie niezdolną do pracy. Po spełnieniu dodatkowych przesłanek – pełnoletność, dochód nieprzekraczający kryterium dochodowego – może otrzymać pomoc finansową w formie zasiłku stałego.
W przypadku posiadania dużych wydatków w związku z leczeniem osoba może przedstawić recepty, zaświadczenia lekarskie i faktury z zakupu leków. Po spełnieniu kryterium dochodowego może uzyskać pomoc finansową na pokrycie lub zmniejszenie kosztów leczenia.
Osoba niepełnosprawna niespełniająca kryterium dochodowego również może ubiegać się o pomoc społeczną – organ dokona możliwości przyznania pomocy w formie specjalnego zasiłku celowego.
Osoba niepełnosprawna może także otrzymać pomoc w formie usług opiekuńczych (pomoc w codziennym zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych) oraz w formie usług specjalistycznych (psychiatryczne usługi wspierające w codziennym funkcjonowaniu). Osoba wymagająca wsparcia w formie usług opiekuńczych nie musi posiadać formalnego orzeczenia o niepełnosprawności.
W przypadku osób w podeszłym wieku, schorowanych sam ich stan fizyczny powoduje, że kontakt takiej osoby ze społecznością jest ograniczony, a samodzielne funkcjonowanie w codziennym życiu zostaje ograniczone. Przesłanką do przyznania pomocy w formie usług opiekuńczych jest niepełnosprawność rzeczywista, która nie musi zostać poparta formalnym orzeczeniem o niepełnosprawności.
Niepełnosprawny wymagający korzystania z systemu wsparcia społecznego może zostać skierowany do ośrodka wsparcia, na przykład do środowiskowego domu samopomocy.
Osoba wymagająca całodobowej opieki, której nie można pomóc poprzez usługi opiekuńcze, może zostać skierowana do domu pomocy społecznej.
Na podstawie przepisów ustawy o świadczeniach rodzinnych osoba niepełnosprawna może otrzymać pomoc w formie zasiłku pielęgnacyjnego (niepełnosprawne dziecko, osoba o znacznym stopniu niepełnosprawności, osoba posiadająca umiarkowany stopień niepełnosprawności, gdy ta niepełnosprawność powstała przed 21 rokiem życia).
