Czym jest praca socjalna prowadzona ze społecznością?
Społeczność jest zbiorem ludzi mieszkających na zwartym terenie, posiadających wspólny system wartości panujący na danym terenie, żyjących w poczuciu współzależności, świadomości przynależności (np. osiedle, wioska, miasteczko). Między ludźmi ze społeczności występuje więź.
Pracownik socjalny oprócz pracy z osobą czy rodziną interesuje się także społecznościami. Bywają na określonych terenach takie społeczności, które posiadają wspólne główne problemy. Pracownik socjalny bada przyczynę występowania tych problemów, szuka możliwości ich rozwiązania.
Propozycje rozwiązań powinny mieć określony charakter – powinny zrzeszać ludzi w dążeniu do osiągnięcia postawionego celu, zmiany powinny prowadzić do poprawy sytuacji życiowej jednostek ze społeczności i całej społeczności.
Pracownik socjalny powinien poznać daną społeczność, jej potrzeby, wartości, przekonania, zwyczaje. Musi stworzyć więź pomiędzy osobą i społecznością lokalną, zdobyć jej zaufanie. W prowadzonych działaniach pracownik powinien być bezstronny, obiektywny, empatyczny, poprzez swoje działanie wspomagać rozwój jednostek i społeczności, wpływać na zmianę postaw ludzi, stwarzać możliwości samorealizacji jednostek społeczności, przejawiać duże zaangażowanie.
Metodę pracy ze społecznością lokalną można podzielić na poszczególne etapy:
– rozpoznanie, diagnoza potrzeb, braków i ograniczeń społeczności lokalnej,
– postawienie celu,
– zorganizowanie pracy społeczności poprzez podzielenie zadań,
– koordynowanie pracy społeczności – wspieranie, motywowanie, utrzymywanie u społeczności chęci do wprowadzenia zmiany na lepsze.
Przykładem pracy ze społecznością jest przeprowadzanie akcji, podejmowanie przedsięwzięć, realizacja projektu socjalnego, np. pomoc w stworzeniu ogródka osiedlowego i placu zabaw dla dzieci ludziom mieszkającym na osiedlu.
