WSA o prywatnym DPS
Wątpliwości dotyczące umieszczenia w prywatnym DPS
Niepewność zdaje się budzić sytuacja, w której wniosek o skierowanie do domu pomocy społecznej (DPS) dotyczy skierowania do DPS, który nie jest prowadzony na zlecenie wójta (burmistrza, prezydenta miasta) lub starosty. W tych przypadkach to na organie będzie ciążył obowiązek ustalenia dostępność miejsc w DPS o zasięgu gminnym lub powiatowym po zweryfikowaniu występowania okoliczności o których mowa w treści art. 54 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej (u.p.s.).
W ustawie jednoznacznie wskazuje się na możliwość skierowania osoby wymagającej całodobowej opieki z powodu wieku, choroby lub niepełnosprawności, niemogącej samodzielnie funkcjonować w codziennym życiu do niepublicznego DPS.
W myśl art. 65 ust. 2 u.p.s. skierowanie do domu pomocy społecznej prowadzonego przez podmiot niepubliczny może nastąpić dopiero wtedy, gdy nie ma miejsc w domach o zasięgu gminnym lub powiatowym, a więc placówkach publicznych prowadzonych przez samorząd lokalny. Chodzi tu o domy odpowiedniego typu zlokalizowane w obrębie gminy lub powiatu właściwych dla osoby kierowanej.
Jak podkreśla orzecznictwo, przed umieszczeniem w prywatnej placówce organ powinien zbadać możliwość umieszczenia danej osoby w odpowiednim dla niej typie placówki publicznej, która znajdowałaby się stosunkowo blisko miejsca zamieszkania i jednocześnie mogłaby przyjąć podopiecznego w czasie krótszym niż 3 miesiące. Jeśli takiej możliwości nie ma, należy podjąć kroki w kierunku zbadania możliwości zapewnienia pobytu w prywatnym domu pomocy społecznej. W takiej sytuacji nie obowiązuje kryterium związane z bliskością lokalizacji.
Art. 54 ust. 2 u.p.s. wprowadza zasadę obligatoryjnego kierowania do domu pomocy społecznej w przypadku zaistnienia przesłanek dotyczących stanu zdrowia i wieku danej osoby, która chce skorzystać z opieki w takiej placówce, jednak art. 65 ust. 2 u.p.s. wprowadza wyjątek od tej zasady, przewidujący on jedynie możliwość skierowania do domu pomocy społecznej prowadzonego przez podmioty niepubliczne, co wiąże się z wydaniem decyzji o charakterze uznaniowym.
Stosowanie w/w uznania, jak podkreśla orzecznictwo, musi przebiegać z uwzględnieniem interesu strony i interesu publicznego, co wynika z ogólnej zasady określonej w art. 7 k.p.a., jak i z zasad udzielania pomocy społecznej tj. art. 3 ust. 3 u.p.s., zgodnie z którym rodzaj, forma i rozmiar świadczenia powinny być odpowiednie do okoliczności uzasadniających udzielenie pomocy, a także powinny uwzględniać możliwości pomocy społecznej (zob. wyrok WSA w Gliwicach z 31 stycznia 2019 r., sygn. akt IV SA/Gl 1164/17; NSA z 20 lutego 2018 r., sygn. akt I OSK 2493/17).
Na zakończenie należy podzielić stanowisko judykatury, że instytucje mają ograniczone środki finansowe, które muszą rozdysponowywać pomiędzy stale rosnącą liczbą osób wymagających wsparcia. Organy pomocowe, dysponując ograniczoną pulą środków finansowych, mają obowiązek zapewnienia realizacji zadań nie tylko fakultatywnych, ale i obligatoryjnych, w czasie trwania całego roku budżetowego. W ramach pomocy społecznej nie jest zatem możliwe zaspokojenie wszystkich, nawet uzasadnionych, potrzeb osób uprawnionych do przedmiotowych świadczeń. Organ pomocy społecznej nie ma obowiązku spełnienia w całości oczekiwań osób ubiegających się o pomoc. Musi bowiem kierować się nie tylko sytuacją materialną, rodzinną i zdrowotną świadczeniobiorcy, ale i własnymi możliwościami finansowymi. (por. wyrok NSA z 1 września 2023 r., sygn. akt I OSK 1677/22; wyrok WSA w Gliwicach z 9 listopada 2023 r., sygn. akt II SA/Gl 1086/23; wyrok WSA w Szczecinie z 26 października 2023 r., sygn. akt II SA/Sz 782/23; wyroki WSA w Łodzi z 28 czerwca 2023 r., sygn. akt II SA/Łd 162/23; z 12 lipca 2023 r., sygn. akt II SA/Łd 244/23).
Źródło:
https://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/33B63B691D
Komentarze WSA o prywatnym DPS (0)
![Amortyzacja w jednostkach sektora finansów publicznych [BEZPŁATNE SZKOLENIE]](https://ops.pl/wp-content/uploads/2025/05/3840x1440_143a-250x150.jpg){kind=small}
