Dziecko w procedurze Niebieskiej Karty
Przewodniczący Zespołu Interdyscyplinarnego ds. przeciwdziałania przemocy w rodzinie otrzymuje Niebieską Kartę A od jednostki, która ją spisała. W wypełnionym kwestionariuszu powinny widnieć dane na temat dziecka w rodzinie, w której występuje przemoc, jego wieku i uczęszczania do placówek oświatowych.
Dziecko może być także osobą, co do której występuje podejrzenie, że jest dotknięte przemocą, czyli być tzw. ofiarą; według wielu wykładni dziecko, które jest świadkiem przemocy w rodzinie, automatycznie staje się jej ofiarą.
Już na etapie doboru osób do prowadzenia procedury – czy to przez Zespół, czy przez grupę roboczą – powinno się wybierać te osoby, które działają w najbliższym otoczeniu dziecka – dzielnicowy, pracownik socjalny, pedagog szkolny, wychowawca szkolny. Jeżeli rodzina ma dozór kuratora zawodowego, on również powinien być powołany do pracy przy danej procedurze.
Na podstawie Rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie procedury „Niebieskie Karty” oraz wzorów formularzy „Niebieska Karta” rozmowy i działania względem dziecka podejmuje się tylko w obecności rodzica lub opiekuna dziecka, a w przypadku, gdy podejrzanymi o stosowanie przemocy względem dziecka są jego rodzice lub opiekunowie, wszelkie rozmowy z udziałem dziecka muszą odbywać się z udziałem osoby najbliższej dziecku. Dziecka nie zaprasza się na posiedzenia grup roboczych, a rozmowy z nim powinny odbywać się w miarę możliwości w obecności psychologa.
