Protest pracowników pomocy społecznej – dołączyły kolejne ośrodki

Popieram protest. Jestem pracownikiem pomocy od 25 lat. Zaczynając pracę miałam wiele ideałów, pomysłów na zbawianie świata, petentami pomocy społecznej byli głównie ludzie starsi, schorowani, nieradzące sobie nieliczne rodziny. Jak jest dzisiaj??? Młodzi, zaradni, aroganccy, znający swoje prawa gdzie i ile mi się należny ludzie, którzy na stare lata i tak tafią do pomocy społecznej jako stali zasiłkobiorcy,ponieważ nie nabędą praw do emerytury. Czy im się dziwię. Czasami nie. Bo jaką motywację daje im rząd do pracy?? Żadną. 2000 tysiące brutto wynagrodzenia w zamian za utratę innych darmowych dóbr. A katalog pomocy Państwa jest naprawdę duży. Zasiłki rodzinne, wychowawcze, stypendia szkolne, dodatki mieszkaniowe, posiłki wreszcie zasiłki okresowe w kwocie równiej wynagrodzeniu pracowników pomocy. Nie jestem przeciwna pomocy ale w zamian za coś. 500 + winno być dla ludzi, którzy podejmują pracę i pomoc ta winna pokryć część kosztów utrzymania dziecka w przedszkolu lub opłatę niani. W obecnym stanie pomoc ta nie spełnia swojej roli. Ponadto ja się pytam od kiedy to państwo ma obowiązek zabezpieczyć wszystkie potrzeby dzieci?? Z tego co pamiętam kodeks rodzinny precyzuje kto ma taki obowiązek i jak wiemy to rodzice powinni zrobić wszystko aby nowi obywatele tego Państwa zostały wartościowymi Polakami. Podnosząc słowa minister Rafalskiej tak to prawda to samorządy zatrudniają pracowników pomocy, jednakże zatrudniają do zadań, które narzuca im rząd. Prawdą jest również, że z wypłaty świadczeń są pieniądze ale Pani minister pewnie nie do końca wie jakie. Pracuję w małej gminie, gdzie niestety z wypłaty świadczeń wychowawczych i rodzinnych nie wystarcza na wynagrodzenie pracowników. Uważam również, że zarobki pracowników nie są adekwatne do wykonywanej pracy i zadań. Pomoc społeczna to taki śmietnik, do którego wrzuca sie zadania, których nie ma gdzie wsadzić, lub których nikt nie chce. Mamy jak wspomniałam świadczenia rodzinne, fundusz alimentacyjny, świadczenia wychowawcze, 300+, dodatki mieszkaniowe, stypendia szkolne, komisję rozwiązywania problemów alkoholowych, narkomanii, przemocy, czyste powietrze, i wiele innych dodatkowych o których nikt nie wspomina. Nie zgadzam sie że pracownicy pomocy są opryskliwi, nieżyczliwi i nie lubią ludzi. Prawda jest taka, ze są przemęczeni, sfrustrowani, niedoceniani, nieszanowani. Wielu w okresie letnim nie ma możliwości urlopu, bo ktoś nie pomyślał i narzucił składanie i rozpatrywanie wniosków o wspomniane świadczenia własnie w okresie wakacyjnym. Nikt nie pomyślał ze pracownicy maja dzieci i wakacje powinni spędzać z dziećmi a nie rozpatrując i przyznając zasiłki. Praca w pomocy społecznej jest tak samo trudna i ciężka jak praca policjanta czy pielęgniarki. Mamy bezdomnych, alkoholików, narkomanów, z zakładów karnych, przemocowych wreszcie niezaradnych, ale i agresywnych. Więc dlaczego o tej grupie nikt z rządzących nie pamięta, nie gwarantuje im takiego wsparcia jak petentom?? Dlaczego jesteśmy wykluczoną grupą społeczną. Boli mnie, ze jest tak wiele komentarzy negatywnych na temat pracowników. Nie jesteśmy nierobami. Wręcz przeciwnie. Który inny urzędnik pełni na jednym etacie kilka etatów?? U nas to powszechne. Pracownik od świadczeń wychowawczych ma świadczenia 300+, dodatki mieszkaniowe, stypendia, jest w grupie roboczej itd. Kierownik jest jednocześnie kadrową, sekretarką i członkiem wspomnianych komisji. Czy to jest dowód na nasze nic nie robienie??? Lubię swoją pracę pomimo, iż jestem coraz bardziej zmęczona. I chciałabym móc godnie żyć tak jak moi podopieczni, dlatego z całym sercem popieram akt desperacji pomocy społecznej

dlaczego uważacie że pomoc społeczna tio tylko pracownicy socjalni.Przecież tam pracują prowadzo też inne osoby ,szczególnie w małych ośrodkach są świadczenia ,dodatki mieszkaniowe,stypendia i inne.Nie myślcie ,że kierownicy na wsi tylko rządzą oni też mają dużo zadań.Ja własnie jestem kierownikiem w pomocy społecznej pracuję od 36 lat.Oprócz funkcji kierownika jestem kadrową,prowadzę kDR,przemoc nie móiąc ,że nawet naklejam znaczki na listy ,gdyżw małych ośrodkach nie ma sekretarek ,prawników psychologów i wszystko jest na głowie kierownika.Zarabiam 2 800 w tym 600 złotych to stażowe,300 funkcyjne

Po 35 latach pracy w zawodzie nie jestem w stanie utrzymać się.Za to lista chorób długa.

Nie wiem tylko, czy nie za późno ten protest

proszę się wypowiadać, czy za czasów obecnego rządu wasza sytuacja uległa poprawie,bo jak na razie o nas zapomnieli,a przecież mogliby chociaż spowodować waloryzację dodatku z tytułu pracy w terenie,zobaczcie ile on jest wart, ale ja winię tutaj nie tylko rząd,co robią nasi przełożeni w tym kierunku, dla wszystkich grup znajdują się pieniądze,chciałabym, żeby chociaż jeden z posłów i senatorów pojechał na interwencję w środowisko, może przekonałby się o wartości tak niskiego dodatku,pozdrawiam wszystkich pracowników socjalnych.

Jak zaczynałam pracę zawodową, była moją ukochaną czynnością. Z biegiem lat ta praca że względu na mnogość zadań i minimalną płacę, stała się udręką. Po 28 latach pracy pora odejść na emeryturę. Zapewne będę klientką pomocy społecznej, bo wypracowana emerytura nie wystarczy żeby przeżyć.

Najgorsze jest to, że my - pracownicy socjalni naprawde kochamy nasza pracę. Bo co za problem znaleźć inną formę zatrudnienia. Ale nie o to w tym wszystkim chodzi. Należy nam się szacunek i odpowiednie wynagrodzenie proporcjonalne do posiadanej wiedzy i zaangażowania. Walczmy wszyscy o to co od dawna nam się należy.

Za komuny nie było pomocy społecznej. Obowiązywał przymus pracy i wszyscy biedni mieli swoją godność. Dzisiaj trzeba się upodlić, żeby iść po pieniądze zabrane przymusem innym, często jeszcze biedniejszym. Już uczciwiej jest żebrać pod kościołem i zbierać dobrowolną jałmużnę. A tymczasem kolejni strajkują... Niedługo będzie scenariusz grecki...

Kochani po 41 latach pracy odchodzę na emeryturę. Cieszę z tego bardzo kiedy widzę co się dzieje w pomocy społecznej, a szczególnie w małych OPS.

Popieram.W całej Polsce pracownicy pomocy społecznej dziadują.

Popieram, 10 lat żenująco niskie wynagrodzenia za wyczerpującą fizycznie oraz psychicznie pracę,obniżony do minimum prestiż pracownika socjalnego, zdegradowany zawód, którego nikt nie zauważa, nie docenia. Brak motywacji do pracy tym jakże trudnym zawodzie. Kto przeżył i przetrwał wiele lat pracy zawodzie pracownika socjalnego doskonale orientuje w znaczeniu tego zawodu dla społeczeństwa

Popieram, kiedy w końcu zrzeszą się małe gminy,gdzie pracownik socjalny jest od wszystkiego