Zasiłek pielęgnacyjny a świadczenie pielęgnacyjne – wyjaśniamy różnice

Zasiłek pielęgnacyjny i świadczenie pielęgnacyjne to pojęcia, które bywają rozumiane zamiennie, a to poważny błąd, bo nie są ze sobą tożsame. Poznaj ich ujęcie definicyjne, a także skorelowaną z nimi specyfikę, a później sprawdź, czy spełniasz wszystkie warunki, żeby któreś z nich otrzymać.

Czym jest zasiłek pielęgnacyjny?

Zasiłek pielęgnacyjny to świadczenie rodzinne, które jest przyznawane w celu częściowego pokrycia wydatków, które stanowią następstwo konieczności zagwarantowania wsparcia oraz opieki innej osobie (w efekcie jej niezdolności do samodzielnego egzystowania). Wysokość tego rodzaju wsparcia finansowego to 215,84 zł miesięcznie.

Zasiłek pielęgnacyjny należy się:

• dziecku, które jest niepełnosprawne,
• osobie niepełnosprawnej, która ukończyła 16 lat, gdy posiada orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności,
• osobie niepełnosprawnej, która ma powyżej 16 lat i posiada orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności (jeśli tego rodzaju niepełnosprawność powstała, zanim ukończyła ona 21 rok życia),
• osobie, która ma więcej niż 75 lat.

Komu zasiłek pielęgnacyjny nie przysługuje?

• osobom, których członkowie rodziny otrzymują za granicą świadczenia dedykowane na pokrywanie wydatków, jakie są skorelowane z zapewnieniem im opieki (chyba że przepisy z zakresu skoordynowania zabezpieczenia o charakterze społecznym stanowią inaczej),
• osobom, które zostały ulokowane w placówkach, które gwarantują im całodobowe utrzymanie,
• osobie, która jest uprawniona do otrzymywania dodatku pielęgnacyjnego.

Co trzeba zrobić, żeby otrzymać zasiłek pielęgnacyjny?

Żeby otrzymać zasiłek pielęgnacyjny, trzeba złożyć wniosek o ustalenie prawa do zasiłku pielęgnacyjnego. Można to uczynić w urzędzie miasta, albo gminy właściwym z uwagi na miejsce zamieszkania albo w ośrodku pomocy społecznej. Wniosek można otrzymać na miejscu, we wspomnianej wyżej instytucji. Do tego rodzaju dokumentu trzeba jeszcze dołączyć:

• orzeczenie: o niepełnosprawności bądź też o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności albo orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności,
• skrócony odpis aktu urodzenia dziecka albo innych urzędowy dokument, który będzie stanowił potwierdzenie dla wieku dziecka.

Osoby, które mają powyżej 75 lat, nie są zobligowane do składania żadnych dokumentów. One otrzymują to świadczenie w sposób automatyczny, gdy uzyskają wymagany przez obowiązujące prawo wiek.

Warto wiedzieć, że wniosek o zasiłek pielęgnacyjny może także zostać złożony drogą elektroniczną (za pośrednictwem rządowego portalu Emp@tia).

Czym jest świadczenie pielęgnacyjne?

Świadczenie pielęgnacyjne to świadczenie pieniężne, o które mogą wnioskować osoby, które zrezygnowały albo nie podjęły zatrudnienia (pracy o charakterze zarobkowym), żeby móc się opiekować swoim poważnie niepełnosprawnym członkiem rodziny. Od 1 stycznia 2024 roku mają zastosowanie nowe przepisy ustawy o świadczeniach rodzinnych. To one porządkują kwestie związane z przyznawaniem świadczenia pielęgnacyjnego. Od 1 stycznia 2025 roku jego wysokość to 3287 zł miesięcznie.

Kto może otrzymać świadczenie pielęgnacyjne na nowych zasadach?

Świadczenie pielęgnacyjne mogą uzyskać osoby, które opiekują się osobami z niepełnosprawnościami (do ukończenia przez nie 18 roku życia). Warto nadmienić, że nie zmieniły się rodzaje orzeczeń o niepełnosprawności albo o stopniu niepełnosprawności. Nadal są one potrzebne podczas podejmowania starań o uzyskanie świadczenia pielęgnacyjnego.

Tak, jak to miało miejsce wcześniej, żeby je otrzymać, obligatoryjne jest, żeby osoba, która potrzebuje opieki, posiadała ważne orzeczenie o niepełnosprawności (razem ze wskazaniami z zakresu: długotrwałej albo stałej opieki, albo wsparcia innej osoby, w następstwie w poważny sposób ograniczonej możliwości samodzielnego egzystowania i konieczności stałego brania udziału przez opiekuna dziecka podczas jego rehabilitowania, leczenia i edukacji) bądź też orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności.

Od 1 stycznia 2024 roku świadczenie pielęgnacyjne mogą otrzymać:

• ojciec albo matka,
• inne osoby, na których ciąży zobowiązanie alimentacyjne,
• małżonek,
• osoba, która prowadzi rodzinny dom dziecka, rodzina zastępcza, dyrektor regionalnej placówki terapeutyczno-opiekuńczej, dyrektor placówki opiekuńczo-wychowawczej albo dyrektor interwencyjnego ośrodka preadopcyjnego,
• faktyczny opiekun dziecka.

Kiedy świadczenie pielęgnacyjne podlega podwyższeniu?

Jeśli opiekun, który uzyskał świadczenie pielęgnacyjne na podstawie nowych zasad, opiekuje się więcej niż jednym dzieckiem (osobą) do ukończenia przez nie 18 roku życia (gdy ona posiada wymagane orzeczenie o niepełnosprawności), wysokość świadczenia pielęgnacyjnego podlega zwiększeniu o 100% (na drugą i każdą następną osobę, nad którą jest pełniona opieka). Żeby z tej formy wsparcia skorzystać, należy złożyć wniosek o podwyższenie świadczenia pielęgnacyjnego.

Prawo do świadczenia pielęgnacyjnego a aktywność zawodowa rodzica

Od 1 stycznia 2024 roku (czyli od chwili, gdy zaczęła obowiązywać ustawa o świadczeniu wspierającym, w której znalazły się ważne zmiany w obszarze reguł przyznawania świadczenia pielęgnacyjnego opiekunom dzieci z niepełnosprawnością) osoby, które opiekują się niepełnosprawnym dzieckiem, nie są zobligowane do zrezygnowania z aktywności o charakterze zawodowym (zatrudnienia albo innej działalności zarobkowej), żeby uzyskać tego rodzaju formę wsparcia finansowego.

Z nowych przepisów wynika, że świadczenie pielęgnacyjne jest im należne bez żadnych ograniczeń w obszarze zatrudnienia albo innej działalności zarobkowej. Tak samo to wygląda w odniesieniu do uzyskiwanych przez nie dochodów. Także i wtedy, gdy opiekun pobiera świadczenie rentowe albo emerytalne, nie musi się obawiać, że zostanie go pozbawiony, bo od 1 stycznia 2024 r. również i wtedy jest mu ono zagwarantowane.

Wnioski dotyczące świadczenia pielęgnacyjnego na nowych zasadach

Wnioski o uzyskanie świadczenia pielęgnacyjnego na podstawie nowych zasad mogą być składane od chwili, gdy zaczęły obowiązywać nowe przepisy (1 stycznia 2024 r.). Organami, które są właściwe do ich rozpatrywania, są prezydenci miast, burmistrzowie albo wójtowie, właściwi z uwagi na miejsce zamieszkania osoby, która stara się o uzyskanie tego świadczenia.

W miastach i gminach to zadanie spoczywa zazwyczaj na centrach usług społecznych, centrach usług socjalnych albo na ośrodkach pomocy społecznej. Tak samo, jak miało to miejsce wcześniej, wnioski mogą być składane w wersji papierowej (obowiązek ich udostępnienia spoczywa na wyżej wskazanych organach) albo elektronicznej (poprzez portal Emp@tia).

Jakie są podstawowe różnice między zasiłkiem pielęgnacyjnym a świadczeniem pielęgnacyjnym? Podsumowanie

Zasiłek pielęgnacyjny to jedna z form wsparcia, jakie zostały doprecyzowane w ustawie o świadczeniach rodzinnych. Ma on zapewniać osobom niezdolnym do samodzielnej egzystencji (z uwagi na zaawansowany wiek, czy też niepełnosprawność) częściowe pokrycie tych wszystkich wydatków, które są przeznaczane na pielęgnację oraz sprawowanie opieki.

Z kolei świadczenie pielęgnacyjne to forma wsparcia finansowego dedykowana dla osób, które sprawują opiekę nad niepełnosprawnym członkiem rodziny. Szczegółowe zasady dotyczące przyznawania obu świadczeń opisano wyżej, dlatego nie będą tu po raz kolejny przywoływane. Warto jednak nadmienić, że zasiłek pielęgnacyjny wypłaca organ gminy (np. Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej), a świadczenie pielęgnacyjne Zakład Ubezpieczeń Społecznych.

Wyżej scharakteryzowane formy wsparcia odróżnia od siebie głównie ich przeznaczenie i grupa beneficjentów. Równie znacząca jest wysokość obu świadczeń (wysokość zasiłku pielęgnacyjnego to 215,84 zł, a świadczenia pielęgnacyjnego 3287 zł).

Zobacz też inne naszego artykuły z działu PORADY!

Komentarze Zasiłek pielęgnacyjny a świadczenie pielęgnacyjne – wyjaśniamy różnice (0)

      3 + 1 = ?