„Świadczenie wychowawcze” P. Mrozek, E. Pawka-Nowak, M. Rączka (Wydawnictwo C.H. Beck)

Wypełnia on powstałą lukę na rynku, stając się kompendium wiedzy o procedurach administracyjnych prowadzonych przez organ. Poradnik nie tylko daje wskazówki dotyczące racjonalnego gospodarowania zasobami placówki w okresie wzmożonej pracy, ale – co ważniejsze – prowadzi czytelników przez cały tok postępowania administracyjnego, aż po wydanie decyzji.

Od 1 kwietnia do organów realizujących zadania wskazane w Ustawie zaczęły spływać wnioski o ustalenie prawa do świadczenia wychowawczego zarówno drogą tradycyjną, jak i elektroniczną. Przewodnik krok po kroku wyjaśnia niuanse związane z uzupełnianiem braków formalnych we wniosku, poprawieniem błędnie wypełnionego wniosku czy zbiegiem prawa do świadczenia.

500 Autorzy w oparciu o liczne przykłady obrazują okres, na jaki przyznawane jest świadczenie wychowawcze w oparciu o różne składy rodziny, dochody czy okresy, na jaki został ustalony stopień niepełnosprawności dziecka. Aby usprawnić pracę organowi I instancji, autorzy dodatkowo skonstruowali szereg wzorów niezbędnych w toku ustalenia prawa do świadczenia, takich jak:
– wezwanie do usunięcia braków formalnych,
– zawiadomienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia,
– wezwanie do poprawienia lub uzupełnienia wniosku pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia,
– zawiadomienie o przedłużeniu terminu załatwienia sprawy,
– postanowienie o zawieszeniu postępowania administracyjnego,
– postanowienie o wznowieniu zawieszonego postępowania administracyjnego.

Autorzy przygotowali również wzory decyzji administracyjnych, tj.:

– decyzję przyznającą prawo do świadczenia wychowawczego na pierwsze dziecko (spełnione kryterium z art. 5 ust. 3 Ustawy o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci),
– decyzję przyznającą prawo do świadczenia wychowawczego na pierwsze dziecko (spełnione kryterium z art. 5 ust. 4 Ustawy o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci),
– decyzję przyznającą prawo do świadczenia wychowawczego na drugie i kolejne dziecko,
– decyzję odmawiającą przyznania prawa do świadczenia wychowawczego,
– decyzję odmawiającą przyznania prawa do świadczenia wychowawczego na pierwsze dziecko oraz przyznającą prawo do świadczenia wychowawczego na drugie i kolejne dziecko,
– decyzję przyznającą prawo do świadczenia wychowawczego na pierwsze dziecko do dnia ukończenia 18 roku życia wychowawczego,
– decyzję przyznającą prawo do świadczenia wychowawczego na pierwsze dziecko – noworodek,
– decyzję przyznającą prawo do świadczenia wychowawczego w przypadku opieki naprzemiennej.

Na szczególną uwagę zasługuje opracowanie przez autorów trybu postępowania organu w przypadku wyjazdu członka rodziny za granicę zarówno przed, jak i po wydaniu decyzji przyznającej świadczenie wychowawcze. Nakreślony przez autorów tok postępowania organu pozwoli uniknąć błędów proceduralnych. Przedmiotowe zagadnienie ma fundamentalne znaczenie dla organu z uwagi na przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, a tym samym konieczność prowadzenia przez organ kolejnych postępowań administracyjnych czy dochodzenia przez Marszałka Województwa nienależnie pobranego świadczenia wychowawczego.

Dochodzenie nienależnie pobranego świadczenia wychowawczego to również obowiązek organu wypłacającego przedmiotowe świadczenie. Zaniechanie dochodzenia należności Skarbu Państwa wiąże się nieuchronnie z dyscypliną finansów publicznych. W celu uniknięcia przez organ błędów proceduralnych autorzy poradnika opisali procedury ich dochodzenia.

W poradniku czytelnik znajdzie również cały rozdział poświęcony wzruszeniu decyzji ostatecznej, tj. przyznającej świadczenie wychowawcze, wraz z niezbędnymi wzorami dokumentów. Niezwykle istotnym zagadnieniem podniesionym przez autorów we wskazanym rozdziale jest stwierdzenie nieważności ostatecznej decyzji administracyjnej. Autorzy dokładnie wyjaśniają tok postępowania, jednocześnie konstruując niezbędne narzędzia.

Ustawa z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci znowelizowała m.in. Ustawę z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej, wprowadzając dodatek wychowawczy i dodatek do zryczałtowanej kwoty na utrzymanie dziecka w placówce opiekuńczo-wychowawczej typu rodzinnego. Autorzy kierując się rodzącą się potrzebą całościowego opracowania tematu, również w tym wypadku prowadzą czytelnika przez niuanse Ustawy.

Dopełnienie całości stanowi rozdział poświęcony księgowaniu świadczenia wychowawczego. Autorzy dokładnie omawiają sposób księgowania wydatków, przekazanie świadczenia w formie rzeczowej lub w formie opłat za usługi. Nadto podjęli się również objaśnienia ujmowania kosztów obsługi świadczeń wychowawczych oraz sposobu ich ujmowania w sprawozdaniu rzeczowo-finansowym.

Wydawnictwo kierując się rozwiązaniami praktycznymi dostosowanymi do potrzeb organów administracji publicznej, do poradnika dołączyło płytę CD do poradnika z wzorami dokumentów. Każdy ze wzorów ma formę edytowalną, co ułatwia implementację rozwiązań do programów dziedzinowych.

Należy podkreślić, że publikacja stanowi znakomity przewodnik po procedurze ustalenia prawa do świadczenia wychowawczego, dodatku wychowawczego i dodatku do zryczałtowanej kwoty na utrzymanie dziecka w placówce opiekuńczo-wychowawczej typu rodzinnego.

Dowiedz się więcej o publikacji „Świadczenie wychowawcze” na stronie wydawnictwa.