Wspólne i oddzielne gospodarstwo domowe w pomocy społecznej
Z wnioskiem o udzielenie pomocy społecznej może zgłosić się zarówno osoba mieszkająca samotnie – osoba samotnie gospodarująca – jak i rodzina. Logika podpowiada, że osoba samotnie gospodarująca to taka, która mieszka sama, a rodzina to kilka osób mieszkających razem. Jednak w pomocy społecznej pojęcia te należy zgłębić.
Według Ustawy o pomocy społecznej osoba samotnie gospodarująca to osoba prowadząca jednoosobowe gospodarstwo domowe, natomiast rodzina to osoby spokrewnione lub niespokrewnione, pozostające w faktycznym związku, wspólnie zamieszkujące i gospodarujące.
Pracownik socjalny przeprowadzający rodzinny wywiad środowiskowy, na przykład w rodzinie, może w niej zastać zarówno osobę samotnie gospodarującą, jak i rodzinę.
Przykładowo: w 5-osobowej rodzinie, która mieszka w jednym mieszkaniu, może występować 1 osoba, która prowadzi oddzielne, jednoosobowe gospodarstwo domowe: zajmuje oddzielny pokój, samodzielnie się utrzymuje, czyli posiada swój dochód, samodzielnie gospodaruje pieniędzmi, robi zakupy, przygotowuje posiłki, dba o czystość, nie korzysta z pomocy pozostałych członków rodziny, którzy stanowią odrębne gospodarstwo domowe. Nie znaczy to, że osoba samotnie gospodarująca każdy przedmiot w domu musi mieć swój własny, oddzielny. Pomimo tego, że w danym lokum występuje rodzina i osoba samotnie gospodarująca, wszyscy mogą korzystać z jednej łazienki i z jednej kuchni oraz wszystkich sprzętów gospodarstwa domowego w nich się znajdujących. Zasada jest taka, że używanie tych sprzętów nie odbywa się wspólnie – na przykład robienie prania, przygotowywanie posiłków. Wszystkie czynności życia codziennego odbywają się bez współpracy pomiędzy osobą samodzielnie gospodarującą a rodziną. Podsumowując, osoba samotnie gospodarująca, pomimo mieszkania w tym samym miejscu z innymi osobami, samodzielnie zaspokaja swoje potrzeby życiowe.
