NSA o świadczeniu pielęgnacyjnym dla żony

Jak podkreśla Naczelny Sąd Administracyjny, dalej powoływany jako NSA, świadczenie pielęgnacyjne przysługuje osobom wymienionym przez ustawodawcę, jeżeli nie podejmują lub rezygnują z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności albo orzeczeniem o niepełnosprawności, łącznie ze wskazaniem konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji.

Na gruncie sprawy podejmowanej przez NSA o świadczenie ubiegała się żona. Sąd podkreślił, że świadczenie pielęgnacyjne nie jest przyznawane za samą opiekę nad niepełnosprawnym mężem, gdyż wynika ona z prawnego i moralnego obowiązku żony względem męża, lecz za faktyczny brak możliwości podjęcia zatrudnienia z powodu konieczności sprawowania tej opieki lub za rezygnację z zatrudnienia w celu jej sprawowania.

Jak podkreśla NSA, ustawa o świadczeniach rodzinnych nie zawiera definicji „sprawowania opieki”, jednakże w orzecznictwie wskazuje się, że aby można było mówić o opiece, o której mowa w art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych, musi ona być „stała” lub „długoterminowa”. Określenia „stała” lub „długoterminowa” wskazują na to, że nie może to być opieka świadczona niecodziennie, a nawet jeżeli codziennie, to tylko przez część doby. Przepis art. 17 ust. 1 ustawy należy zatem stosować wyłącznie do takich stanów faktycznych, w których zakres opieki wyklucza możliwość podjęcia jakiejkolwiek pracy zarobkowej (zob. np. wyrok NSA z 23 października 2020 r., sygn. akt I OSK 1148/20 i wyrok NSA z 5 czerwca 2012 r., sygn. akt I OSK 2454/11, wyroki dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych pod adresem internetowym: orzeczenia.nsa.gov.pl – dalej jako „CBOSA”).

Świadczenie pielęgnacyjne ma być rekompensatą za rezygnację z pracy z uwagi na konieczność opieki nad osobą bliską, która jej wymaga (zob. wyrok NSA z 2 lutego 2017 r., sygn. akt I OSK 2729/16, CBOSA). Dlatego musi istnieć bezpośredni związek między rezygnacją z zatrudnienia (albo jego niepodejmowaniem) a sprawowaną opieką. Natomiast w sytuacji, gdy opieka nad daną osobą nie nosi cech opieki stałej lub długotrwałej, taki związek przyczynowo-skutkowy nie istnieje.

Jak dalej podkreśla NSA, sam organ administracji ma obowiązek, rozpoznając wniosek o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego, ustalić czy istnieje związek między niepodejmowaniem pracy (rezygnacją z zatrudnienia) a sprawowaniem opieki nad osobą niepełnosprawną. Tym samym musi ustalić rozmiar faktycznie sprawowanej opieki w kontekście braku możliwości podjęcia pracy. Takich ustaleń nie można utożsamiać z oceną wskazań, dotyczących osoby niepełnosprawnej, wynikających z treści orzeczenia o niepełnosprawności.

Źródło:

I OSK 435/21 – Wyrok NSA
https://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/22FCC93593

Komentarze NSA o świadczeniu pielęgnacyjnym dla żony (3)

Jak to wygląda z ubezpieczeniem emerytalnym? Żona która otrzymała świadczenie pielęgnacyjne nie ma praw emerytalnych mimo osiągniętego wieku emerytalnego? Czy OPS powinien takie składki pobierać?

DODAŁ: Bernika7008 DNIA 01 lipca 2022 O 12:18

zawistny człowieku chcę ci wytłumaczyć ze do pracy idzie sie na 8 godzin a opieka nad niepełnosprawna osobą to 24/24.Skoro uwazasz ze to dużo to jest możliwość wzięcia dziecka (niepełnosprawnego ) z domu dziecka.Bierz i delektuj się kasą

DODAŁ: opiekunka DNIA 10 czerwca 2022 O 17:20

kto te cechy opieki stałej i długotrwałej ma podejmować i sprawdzać?, teraz każdy opiekuje się za pieniądze, ludzie pracują całe życie i nie mają tyle emerytury co obecnie sejmiki przyznają z tytułu rezygnacji z pracy lub nie podejmowania tej pracy, a tak naprawdę osoby sprawujące niby opiekę nie zamierzały pracować, znam to b dobrze z doświadczenia,oczywiście są sytuację, że córka rezygnuje z pracy na rzecz sprawowania opieki nad np. matką (rezygnuje z pracy kilkuletniej,a co z tymi co nawet nie przepracowali 1 dnia

DODAŁ: gggjj DNIA 05 października 2021 O 12:34